“لوح سپید” یا “انکار مدرن ذات بشر” عنوان کتابی است از “استیون پینکر” که یکی از متخصصان پیشرو در زمینه ی زبان و ذهن می باشد. “استیون پینکر” معتقد است همانگونه که باورهای دینی حاوی مطالبی از ذات بشر هستند، نظریه ی ذات بشر نیز برخی از عملکردهای دینی را توجیه می کند و در این میان “لوح سپید”، یک باور سکولار از زندگی نوین و روشنفکرانه ی امروزی است. به “لوح سپید” به عنوان منبعی از ارزش ها نگریسته می شود. چالش های عقیدتی دانشمندان و افراد شکاک، بسیار از افراد معتقد را دچار بحران ایمان نمود و باقی افراد را به سمت حمله های تلخی به بدعت گزاران یا افراد بی ایمان سوق داد. همچنانکه بسیاری از سنت های دینی نهایتا خود را با تهدیدهای ظاهری علم نظیر انقلاب کوپرنیک و تکامل داروین وفق دادند، “استیون پینکر” نیز تلاش می کند تا ارزش های بیان شده در “لوح سپید” را ابقا کند.
بخش نخست کتاب درباره ی صعود “لوح سپید” در زندگی اندیشمندانه ی مدرن و دیدگاه های جدید درباره ذات بشر و فرهنگی است که آن را مورد چالش قرار می دهد. در بخش دوم به اضطراب ناشی از این چالش ها و در بخش سوم به نحوه ی آرام کردن این اضطراب ها پرداخته می شود. سپس “استیون پینکر” در بخش چهارم نشان می دهد که چطور مفهومی غنی تر درباره ی ذات بشر می تواند بینشی در زبان، اندیشه، زندگی اجتماعی و اخلاقیات فراهم کند و در فصل پنجم از عملکرد این بینش برای شفاف سازی اختلافات موجود در سیاست، خشونت، جنسیت، فرزندآوری و هنر سخن می گوید. نهایتا در فصل ششم کتاب “لوح سپید”، نویسنده اظهار می دارد که خواندن این کتاب آنقدرها که در ابتدا به نظر می رسد، دلهره آور و انقلابی نیست.
